ยุทธการ กกล.สุรนารี

ผมขอเพิ่มเติมข้อมูลบางส่วนของยุทธการในพื้นที่ กกล.สุรนารี ในช่วงปีงบประมาณ 2530 (1 ต.ค.29 - 30 ก.ย.30) เพื่อเป็นเกียรติกับเพื่อนนักรบ และส่วนยิงสนับสนุน ทุกท่านที่ร่วมกัน ยึดเนิน 538 ช่องโอบก อ.บ้านกรวด จว. บุรีรัมย์ และเนิน 500 ช่องบก อ.น้ำยืน จว.อุบลราขธานี ซึ่งอยู่ในเหตการณ์ตลอดทั้ง 2 พื้นที่ ในตำแหน่ง รอง ผบ.ร้อย ป.สนามที่ 1062 ซึ่งมี ร.อ.ปริญญา อุตสาหะ เป็น ผบ.ร้อย ในขณะนั้น เป็นปืนใหญ่ 155 มม. (M 114) ช่วยส่วนรวม กกล.สุรนารี รับผิดชอบตลอดแนวอิสานใต้ ช่องบก อุบล ถึง ช่องบาระแนะ บุรีรัมย์

✸✸✸ผู้ตรวจการณ์หน้าและตรวจพื้นที่การรบ ณ ยอดเขาภูปาดข้าง ต้นจะบกใหญ่บนสันเขาข้างหน้าไกลๆ (ด้านขวาเสาวิทยุ) คือสันเนิน 500✸✸✸

✨1 ต.ค.29 ขณะที่ ฉก.ร.8 กำลังเข้าตีเนิน 538 ปากช่องโอบก นำกำลังส่วนใหญ่เข้าที่ กำลังส่วนใหญ่ของ ร้อย ป.สนามที่ 1062 (+) จากค่ายสุรธรรมพิทักษ์ เข้าที่ตั้งยิงเร่งด่วน หลุมหิน บ.สายโทเหนือ (แทน ร้อย ป. สนาม จาก ป.พัน.103 ) และทำการยิงสนับสนุน ฉก.ร.8 ทันที

✨การปะทะกันครั้งนี้ใช้เวลา 2 ชม. ในตอนเย็น ทำให้ ร.ท. ประสิทธิ ถูกสะเก็ดระเบิดจากจรวดแผง บาดเจ็บสาหัสนับว่าเป็นเพื่อนคนแรกที่บาดเจ็บสาหัสจากการรบ ขณะนั้นมีเพียง ป.155 6 กระบอกเท่านั้นยิงสนับสนุน ฉก.ร.8
บางคนอาจจะไม่ทราบ...เสียงประกาศ.. " ยึดเนิน 538 ไม่ได้ ไม่ต้องกลับ " ฉก.ร.8 ต้องทำการรบต่อ และยึดเนิน 538 ได้ใน 15 วันต่อมา และส่งมอบ พท. ให้ ฉก.ร.13 ในเดือน ต.ค.29

✨(ขณะเข้าตีเนิน 538 ฉก.ร.13 จากอุดร ต้องกางเต้นท์นอนคอย การเข้าตีของ ฉก.ร.8 ที่ข้างถนนหน้าฐานยิงราชันย์) ปล. พื้นที่เนิน 538 กว้าง><ยาว เท่าสนามฟุตบอลเท่านั้น แต่ได้รับการสนันสนุนจากอาวุธยิงสนับสนุนจำนวนมาก

 ✨ที่นี้ได้เห็นทหารม้าทำการรบนอกแบบ คือ มว.ถ. ผสมสกอเปี้ยน กับ M.41 นำโดย ร.ท.ปรีชา จึ่งมั่นคง มาตั้งฐานติดกับฐานปืนที่ หลุมหิน (เพื่อง่ายต่อการ รปก.) นำ ถ.ขึ้นเนิน 472 (ยอดเขาฝั่งตรงข้ามกับเนิน 538) ตั้งแต่ตี 5 เพื่อยิงเล็งตรงใส่ปากช่องโอบกและเนิน 538 จนกระสุนหมด ทุกคัน ทุกวัน สลับชนิด ถ.
(กินข้าวไม่อร่อยไปหลายวันเพราะปิดป้อมยิง)

✨3 เดือนต่อมา กลล.สุรนารี เปิดยุทธการ D-8 และ D-9 ที่ช่องบก น้ำยืน จ,อุบล ร้อย ป.สนามที่ 1062(+) ได้รับคำสั่งให้จัดกำลังไปสนับสนุนที่ ช่องบก จึงจัดกำลัง 1 ฐานยิง (ป.4กระบอก) ไปสนับสนุน ส่วนอีก 1 ฐานยิง(ป.2 กระบอก) สนับสนุนใน พท.ช่องโอบก ป.4 กระบอกเข้าที่ตั้งยิง บ.แก้งเรือง ต่อจากนั้นมา มีหน่วยต่างๆ จาก ทภ.2 เกือบทั้งหมด และหน่วยจาก ทบ. มาเข้าร่วมยุทธการเข้าตีเนิน 500 ที่นี่ได้คุยกับเพื่อนจ่อยทาง ว. ในการขอยิง (รู้สึกเข้าใจชีวิตของทหารราบมาก) และร่วมยิงสนับสนุนเพื่อชิงร่างของเพื่อนอนุพงศ์ด้วย ทั้งปียิงจนกระสุนปืนใหญ่หมด ต้องสั่งด่วนจาก มิตรประเทศ และได้เห็น บชร.2 ออกทำการสนับสนุนทางการข่วยรบอย่างเต็มรูปแบบ

✨สรุปสิ้นปีงบประมาณยังไม่สามารถยึดเนิน 500 ได้ เพื่อน จ.ป.ร. 32 ใน ทภ.2 ส่วนใหญ่อยู่ในเหตุการณ์นี้เกือบทุกคนและได้เติบโตมาก็จากการร่วมเป็นร่วมตายกันมาจากสนามรบทั้งสิ้น

บทเรียนจากการรบในทัศนะของผมในฐานะส่วนยิงสนับสนุน

✫ 1. หน่วยยิงสนับสนุน (ป.สนาม) ไม่ใช้กระสุนตามอัตรากระสุนที่ใช้ได้ จำนวนนัด/กระบอก/วัน ในคำสั่งการช่วยรบ ทำให้กระสุนสำรองสงครามหมด เพราะใช้การยิงสนับสนุนจากปืนใหญ่เป็นจำนวนมาก(ได้รับมาแบบเร่งด่วนทำให้มีกระสุนด้านจำนวนมาก)
✫2.พื้นที่การรบเป็นป่าภูเขา สลับซับซ้อน และกำลังบางส่วนที่มาจากต่างพื้นที่ไม่ชำนาญพื้นที่การรบ
✫3. การใช้กำลังทางอากาศไม่เต็มที่ มีเพียง F5 จาก ทอ. เท่านั้น (จำนวนน้อยและบินสูงมาก)
✫ 4.มีการใช้กองร้อยค้นหาเป้าหมายมาปฏิบัติงานจริงในพื้นที่การรบ(น่าจะเป็นครั้งแรกที่จัดตั้งกองร้อยมา) และได้พัฒนามาจนถึงทุกวันนี้

✸ส่วนพื้นที่การรบฝ่ายเราเสียเปรียบ เส้นทางส่งกำลังมีระยะทางไกลและเป็นป่าภูเขาสลับซับซ้อน และมีที่ตั้งยิงอาวุธสนับสนุน (ป.สนาม) จำกัด ด้านขวาและด้านซ้ายติดแนวเขา ลักษณะสามเหลี่ยม (ฝ่ายเรามีฐานยิงจำนวนมาก)

✱บทความ:เพื่อนนิวัติ พิมพ์สอ✱